Bir
ormanda, bir mağarada küçük ayılar varmış.Bir adam gitmiş
ormana odun toplamaya. Ayıcıklardan biri çıkmış mağaradan
çalılara saplanmış ve kurtulamamış,
adam
onu görmuş gidip çalılardan çıkarmış ve onu mağaraya
götürmüş, ama ana ayı onu görmüş demiş adama.
-
Sen bana büyük bir iyilik yaptın, hadi seninle dost olalım.
Adam
ondan korkmuş, ama ne yapsın korkusunu yenip ve yavaş,yavaş
yaklaşmış ve onunla konuşmuş.
Anaşmışlar
ayıyla yine görüşsüner. Bir zaman görüşmüşler ve çok büyük
dost olmuşlar. Bir günü ayrılırken sarılmışlar biribirine,
adam dayanamayıp demiş.
-Tüh
be dostum, herşeyin çok güzeldi ama sadece ağız nefesin çok
kötü kokuyo.
Adamın
aklına gelmemış nekadar acı vereceyıne ayıya. Ayı bundan cok
incinmiş, iyiltmiş başını demiş adama.
-Omuzuma
vur baltayla ,elinden geldikçe sert vur eyer yapmasan ben seni
yerim.
Adam
bakmış başka çare yok vurmuş baltayla omuzuna ve derin
yaralamış. Sonra ayrılmışlar . Vakit zaman geçmiş adam gitmiş
ormana aynı yere ama ayıyı görememiş, seneler geçmiş halya
görememiş. Başka bir yerde ormanda karşılaşmışlar, biribiryle
selamnaşmışlar, ayı demiş ona.
-Güzelce
bak bana dostum, bak bakalım yara daha duruyomu hani seneler önce
vurmuştun ya bana.
Adam
omuzunda ki yününü açtı ve yaradan hiç bir iz yoktu.
Ayı
demış
-Ah
be dostum yaram iyileşti ve onun nerde olduğunu unutuğumu
görüyormusun, ama bana söylediğin kötü kelimeyi yaşadığım
sürece unutmayacağım.
Dostum
yara geçer iyileşir, ama kötü söz asla unutulmaz demiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder