Bir
varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde bir gün padişahlar
padişahı av için şehirden uzaklaşmış. Yolda giderken pek çok
insanın çalıştığı bir tarla görmüş.
Merak
edip yanlarına yaklaşmış.
Oradaki
insanların arasında yaşı doksanı geçkin bir ihtiyar varmış.
Bu ihtiyar toprağa bir şeyler ekiyormuş.
Padişah:
-Ne
ekiyorsun ihtiyar? diye sormuş. İhtiyar çiftçi başını bile
kaldırmadan cevap vermiş:
– Baharda
yeşermesi için ceviz dikiyorum. Padişah kahkahayla gülmüş.
– Fakat
sen çok ihtiyarsın. Şurada iki günlük ömrün kalmış. Neden
uğraşırsın? demiş. Bunun üzerine ihtiyar başını kaldırmış:
– İnsanlar
ekip dikmekle zarar etmezler. Başkaları ektiler; biz yedik. Şimdi
de biz ekelim; başkaları yesin,
demiş.
Padişah bu cevabı çok beğenmiş. Hemen yanındaki adamına
dönerek:
– Bu ihtiyara bir kese altın verin, diye emretmiş. İhtiyar altınları almış ve:
– Bu ihtiyara bir kese altın verin, diye emretmiş. İhtiyar altınları almış ve:
– Gördünüz
mü? demiş, benim ağacım daha büyümeden meyve verdi!
#cocukmasal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder